Ik heb altijd een zwak gehad voor Pedro Horrillo. Bij het invullen van mijn prono’s in het voorjaar stond deze degelijke knecht steevast in mijn lijstje. Hij had een kleine kans op een overwinning, maar ieder jaar weer had ik de hoop dat dit voorjaar zijn voorjaar zou worden. Dat heb je met sommige renners, zonder dat je ze ooit hebt ontmoet gun je ze de hele wereld.

Dit boek kocht ik in 2010 op een rommelmarkt ergens in het land. Zo’n markt waar tussen de prullaria een kraampje staat met een grote verzameling wielerboeken voor een prikkie. Dat Pedro naast goed fietsen ook heel erg creatief kon schrijven wist inmiddels wel, maar ik had nog nooit iets van hem gelezen. Horrillo was in die tijd een bekendheid geworden tegen wil een dank. Na zijn dramatische val in de Giro van 2009 had hij niet meer op zijn niveau kunnen terugkeren en had hij besloten om te stoppen met wielrennen.

Vol nieuwsgierigheid begon ik dus aan dit boek. Het bestaat uit de columns die hij schreef direct na de etappes van Tour de France en Vuelta van 2005 en 2006. In 2007 reed hij zelfs alle drie de grote rondes en na iedere etappe schreef hij zijn stukjes. Zelden wordt er gerefereerd aan de etappe uitslag, de stukjes die Horrillo direct na zware inspanningen schrijft zijn filosofische weerspiegelingen op het leven, de koers, doping, de rondemissen, zweetvlekken, fluimen en het reilen en zeilen binnen en buiten het peloton.

Omdat Horrillo over een peloton schrijft dat nog volop in de omerta zit, is het erg interessant om zijn observaties over doping te lezen. Met name de passages uit de Tour de France van 2007 (die ene met Rasmussen) zijn in retroperspectief erg interessant.

Nu ik het boek afgelopen week nogmaals heb gelezen kan ik rustig zeggen dat dit één van mijn favoriete wielerboeken is. Doordat Horrillo naast wielrenner ook afgestuurd filosoof is zijn de stukjes bovengemiddeld doordacht en het tijdstip waarop de stukjes zijn geschreven (direct na de koers) zorgen er voor dat de stukjes doorspekt zijn van de beheerste adrenaline die vlak na de koers vrijkomt. Kortom, een dikke aanrader en wat mij betreft vijf sterren waard.

Als we het over Pedro Horrillo hebben mag onderstaande reportage écht niet ontbreken. Pedro Horrillo was een fascinerende renner, maar is ook zeker een fascinerend mens.