Het is eind november, de ideale tijd van het jaar om eens terug te kijken naar het afgelopen wielerjaar. Van de grindwegen van de Strade Bianche tot de kasseien van het wereldkampioenschap in Bergen. Dit zijn wat ons betreft de drie mooiste wielermomenten van 2017!
1. Tom Dumoulin op Oropa
De winst in Milaan was natuurlijk prachtig en uniek, zeker voor mij als Nederlander van 31 jaar. Nog nooit zag ik een landgenoot een grote ronde winnen. Maar wat mij het meeste bij blijft is de ritoverwinning op Oropa. Het was nog ver voor de zware laatste week vol hoogtemeters en Dumoulin had de roze trui veroverd in de tijrit. De voorsprong op bijvoorbeeld Quintana was ruim 2 minuten en iedereen, ook ik, dacht dat hij in iedere bergetappe een beetje zou verliezen en uiteindelijk te kort zou komen op de pure klimmers zoals Quintana, Pinot, Zakarin en Nibali. De kans op winst in Milaan was heel misschien mogelijk, maar ver weg.
En ja, Quintana demarreerde fladderde op de laatste klim zoals verwacht richting de finish op Oropa. Tom Dumoulin hield de schade beperkt, zittend in het zadel. Stukje bij beetje reed hij echter het gat dicht. En op het moment dat hij bij Quintana kwam demarreerde Tom uit het zadel. Zakarin ging mee, wilde overnemen maar kon niet. Nibali was echter wel overboord gegooid, dus zette Dumoulin een strak tempo in om zijn concurrent op achterstand te rijden.
Met een ritoverwinning hield niemand rekening, Dumoulin al helemaal niet. Quintana, Zakarin en Landa kregen een perfecte lead-out en toen Zakarin op 300 meter van de streep aanging kon niemand volgen. Totdat er een oerkracht vrijkwam, waardoor Dumoulin in extremis Zakarin voorbij ging op de streep.
Kippenvel.
Niet alleen vanwege de prachtige ritoverwinning, maar ook vanwege het besef dat Tom Dumoulin wel eens de Giro zou kunnen winnen!
2. De Ronde van Vlaanderen van Philip Gilbert
Wat doe je als je 55km van de aankomst van de Ronde van Vlaanderen de groep met favorieten iets wilt uitdunnen? Juist, dan geef je gas. Beheerst, gecontroleerd. Het moet net pijn genoeg doen dat er aan de achterkant mannen af moeten.
Maar wat als blijkt dat je boven op de Oude Kwaremont ineens een gat van 20 seconden hebt? Het overkwam Philip Gilbert in de Ronde van Vlaanderen en hij twijfelde geen seconde: Doorgaan.
En nog eens doorgaan. Over Paterberg. Over de Koppenberg. Over de Steenbeekdries.
En nog eens doorgaan. Over de Taaienberg. Over de Kruisberg.
En dan kom je nogmaals op de Oude Kwaremont. De plek waar normaal gesproken de volle finale bezig is. Vanuit de wagen hoor je dat je voorsprong nog altijd een minuut is.
En nog een doorgaan. Dat Sagan, van Avermaet en Naesen onderuit zijn gegaan wordt je niet verteld. Het maakt ook niets uit. Je moet alleen maar doorgaan. Daar is de voet van de laatste klim, de Paterberg, al. Nog een keer alles geven en dan door naar de finish.
Daar stap je nonchalant en soepel van je fiets, tilt deze boven je hoofd en komt lopen over de streep. Je houdt 30 seconden over op een groepje achtervolgers, waar van Avermaet tweede wordt.
Dat is wat Gilbert deed en het was geweldig!
3. Alberto Contador op de Angliru
Bij de gedachten aan de afgelopen Vuelta moeten we toch continue denken aan Contador en met name zijn overwinning op de Angeliru. Weet je ook nog wie ook al weer die Vuelta won? Wij moesten heel even nadenken. Er zijn weinig renners die precies op het het perfecte moment stoppen, maar El Pistolero is wat ons betreft erg dichtbij. Precies op het moment dat winst in een grote ronde er niet meer in zit, maar nog zeker goed genoeg om de hoofdrol op te eisen. De beelden zeggen zelf hoe on-gelooflijk goed Alberto Contador was in de laatste week van de Vuelta. En dit is hoe wij hem zullen herinneren als renner.
Over de schrijver
